Rogowacenie okołomieszkowe

Rogowacenie okołomieszkowe – objawy, przyczyny, leczenie

Rogowacenie okołomieszkowe to przypadłość, która zazwyczaj dotyczy nóg i rąk, ponieważ skóra w tych miejscach wyróżnia się większym owłosieniem. Zdarzyć się może, że problem dotyka także inne części ciała, w tym twarz, stwarzając problem natury estetycznej. Dermatoza ta polega przede wszystkim na wystąpieniu zaburzeń rogowacenia nabłonka mieszków włosowych, objawiających się krostkami i grudkami. Czym jest rogowacenie okołomieszkowe? Jak rozpoznać i leczyć przypadłość? 

Czym jest rogowacenie okołomieszkowe

Rogowacenie okołomieszkowe to choroba skóry, która dotyka dużą część społeczności. Badania wykazują, że schorzenie dotyczyć może nawet 40% populacji osób dorosłych oraz 50%-80% osób w okresie dorastania i dzieci. Choroba posiada zwykle okres nasileń, który przypada w okresie zimowym. Ostrzejszy przebieg obserwuję się także w przypadku dojrzewania płciowego –  u starszych osób bowiem istnieje większa szansa na remisję. 

Rogowacenie okołomieszkowe – objawy

Rogowacenie okołomieszkowe jest problemem, który swoje podłoże ma w zaburzeniach rogowacenia naskórka przez nadmiernie wysuszoną skórę. Zaburzone procesy rogowacenia prowadzą natomiast do zalegania obumarłych komórek na powierzchni skóry. Głównym objawem schorzenia jest nieestetyczny wygląd skóry w towarzystwie: 

  • świądu,
  • pieczenia,
  • zmiany koloru skóry, 
  • rogowych czopków, 
  • zgrubień,
  • blizn, 
  • przebarwień, 
  • zmian zapalnych, 
  • przerostów w okolicy mieszka włosowego. 

Zmiany poza czynnikami estetycznymi, nie dają zwykle innych charakterystycznych objawów. Mogą stać się jednak przyczyną wystąpienia zmian zapalnych, świądu lub pieczenia. 

Rogowacenie okołomieszkowe

Przyczyny rogowacenia okołomieszkowego 

Choroba, którą jest rogowacenie okołomieszkowe, towarzyszyć może innym chorobom. Obserwuję się większe prawdopodobieństwo jej wystąpienia u osób ze skórą delikatną, suchą i skłonnością do atopii. Występowanie obserwuję się także u osób z zespołem sercowo-twarzowo-skórnym przy wrodzonych wadach serca. Ponadto to jeden z objawów niektórych z zespołów genetycznych lub dysplazjach entodermalnych. Inne przyczyny wystąpienia rogowacenia okołomieszkowego to: 

  • czynniki genetyczne,
  • reakcja na niektóre leki, 
  • zaburzenia wchłaniania witaminy A, 
  • skóra łojotokowa, trądzikowa, 
  • niedoczynność tarczycy,
  • nadwaga,
  • zaburzenia funkcjonowania lejka mieszka włosowego, 
  • niewłaściwa dieta,

Przyczyna rogowacenia okołomieszkowego może mieć również podłoże nabyte i być spowodowana niewłaściwą pielęgnacją skóry, doprowadzając do jej przesuszenia. 

Styl życia a rogowacenie okołomieszkowe 

W niektórych przypadkach objawy rogowacenia okołomieszkowego czasowo ustępują w przypadku kontaktu ze słońcem. Zaostrzyć się natomiast mogą w okresie jesienno-zimowym, ponieważ wiatr, niska wilgotność powietrza w ogrzewanych pomieszczeniach dodatkowo wysuszają skórę. Przyczynia się to do okresowego wystąpienia objawów chorobowych. 

Wysuszenie skóry ma wpływ na intensywność objawów oraz przyczyny występowania choroby. Dlatego też istotny wpływ na rogowacenie okołomieszkowe ma prowadzony styl życia oraz wdrożona pielęgnacja. Sucha skóra potrzebuję intensywnego nawilżenia, które dostarczyć jej można poprzez dobór kosmetyków intensywnie nawilżających oraz odpowiedniego nawilżenia. O tym, jak dbać o suchą skórę, przeczytasz w artykule: Sucha skóra twarzy– jak ją pielęgnować? – Pieprzyki.pl 

Nawilżenie skóry

Odpowiednia pielęgnacja powinna zostać wzbogacona o warunki, które panują w najbliższym otoczeniu. Na stan skóry przy wystąpieniu rogowacenia okołomieszkowego wpływać może bowiem: 

  • kurz,
  • dym tytoniowy, 
  • niska wilgotność powietrza w pomieszczeniach, 
  • nieodpowiednia odzież, 
  • kontakt z substancjami chemicznymi np. detergenty, płyny do prania. 

Leczenie rogowacenia okołomieszkowego

W przypadku wystąpienia pierwszych objawów rogowacenia okołomieszkowego, które może wystąpić zarówno no nogach, rękach, twarzy, szyi, jak i innych częściach ciała należy udać się do lekarza dermatologa. Specjalista po wykonaniu wywiadu i koniecznych badań zajmie się diagnozą przypadłości. Terapia w przypadku objawów zwykle ma charakter zachowawczy. Zalecane zostaje stosowanie produktów poprawiających kondycję skóry. 

Lekarz również na podstawie wywiadu może zalecić dalsze badania i wizytę u endokrynologa. Szczególnie gdy zmiany mogą posiadać podłoże zaburzeń hormonalnych np. niedoczynności tarczycy.